Emilia Podoska (1845-1889) trad met 25 jaar binnen bij de Premonstratenzerinnen
van Krakau. Na drie jaar onderwijzeres geweest te zijn, leidde ze gedurende
zes jaar de kloosterschool van Zwierzyniec. Vanaf 1886 was ze novicemeesteres.
In het dagelijkse leven onderscheidt ze zich door haar plichtsgetrouwheid en
haar ijver, in het kloosterleven door een vurige liefde voor de Eucharistie
en een onwankelbaar vertrouwen in de Moeder Gods. Dank zij haar paedagogische
aanleg verwierf zuster Emilia weldra het vertrouwen van haar leerlingen. In
het klooster streefde ze er naar de liefde tot de Orde door te geven aan haar
novicen. De Dienares Gods onderhoudt regelmatig correspondentie met de Premonstratenzer-zusters
van Bonlieu; vandaar geldt ze ook als patrones van de eenheid van de Norbertijnen
kloosters.
Aan zichzelf stelde ze hoge eisen, maar was vol begrip en goedheid voor haar
medezusters. Emilia spande zich ijverig in om het kloosterleven te hervormen
in de geest van de Augustinusregel en de Statuten. In het jaar 1889 werd ze
zwaar aangetast door een longontsteking en daarna door tuberculose. Ze overleed
kort daarop de 22 mei 1889 met 43 jaar.
Het diocesane proces voor de zaligverklaring werd in 1993-1994 ingezet te Krakau.
In Juni 1994 werd haar gebeente overgebracht naar de kloosterkerk. Sindsdien
werd het Proces aanhangig gemaakt te Rome en staat onder het toezicht van Relator
P. Jeroom Fokcinski SJ. De vicepostulator is zuster Dorota Goldstrom OPraem
(Krakau). We bidden voor een wonder op haar voorspraak.
