De dood van pater Toulorge maakte een diepe indruk op de bevolking van Coutances
en omgeving; de pastoors van Muneville-le-Bingard vooral spanden zich in, om
ter gelegenheid van de liturgische feesten zijn gedachtenis levendig te houden,
vooral door het Veertig-urengebed vanaf 1858. Op sommige dagen telde men voor
de communie 260 mannen en 340 vrouwen op een totaal van 854 inwoners. De preken
op de eucharistische triduüms waren een gelegenheid om de gedachtenis van
Petrus-Adrianus op te roepen.
De volksverering van de Dienaar Gods is tot op onze dagen zeer levendig. Dit
komt tot uiting in de bedevaarten te Muneville (zijn geboorteplaats), of in
de bossen waar hij zich ten tijde van de revolutie schuil hield (H. Mis, landelijke
picknick, rondweg door de bossen).
Louis Onfroy: “Ik spreek over Petrus-Adrianus Toulorge met de kinderen en met de jeugd: als getuige, als martelaar van de waarheid. ... Ze stelden vragen over zijn leven, zijn strijd voor de waarheid, voor het geloof. “Hij had geen schrik”, zei een jongen die zich voorbereidde op het Vormsel. Voor mij is hij in een wereld van leugen, egoïsme, individualisme op onze dagen een getuige. De jongeren hebben behoefte aan getuigen uit het heden en het verleden. ... Een typerend punt. De gelovigen houden hun samenkomsten in een zaal van Saint-Sauveur (centrum van de parochie) en ze hebben ze naar hem genoemd - een naam van de familie! ... Zijn tegenwoordigheid is te bespeuren in het leven en het pastoraale werk met de mensen, vandaag.”
